I.


  Canan’ın korkunç çığlığıyla yandan gelen arabayı fark edebiliyorum.elim , ayağım donuyor.freni arıyorum , bulamıyorum.korkunç bir gürültü eşliğinde ön camdan çıkarken hala frenleri aradığımı fark ediyorum .emniyet kemerinin ,hava yastığının beni koruyacağını düşünüyorum başım ön camı parçalarken.koca gövdem başımın açtığı deliği genişleterek dışarı doğru çıktığında , canımın yanmadığını fark ediyorum.içimde korkunun zerresi yok.ağır çekim izliyorum dünyayı.önce asfaltı görüyorum istemeden anlamadan ,sonra Canan’ın korku dolu tersden görünen yüzü, gittikçe uzaklaştığım ,bir daha göremiyeceğimi bildiğim yüzü.sonra bulutlar, mavi gökyüzü.  son kez bakıyorum,dünyadan çıkarken. hiçbir acı hissetmiyorum.acıyı belki sona saklıyorum, her güzel şeyi sona sakladığım gibi.asfalta yaklaşırken son nefesimi içime çekiyorum ,bir daha bırakmamacasına.